Je bekijkt nu Mijn opa en ik

Mijn opa en ik

  • Bericht auteur:
  • Berichtcategorie:Kunst
  • Bericht reacties:0 Reacties

Mijn opa deed niet aan zoenen op de wang. Hij tuitte zijn lippen en gaf recht vooruit een kus, op je wang, neus of mond. Toen ik jong was vond ik dit altijd gek en toen ik een tiener was boog ik altijd mijn wang naar hem toe maar nu denk ik dat het precies weergeeft wie mijn opa was. Rechtdoorzee en niet moeilijk doen. Een zoen is een zoen, niet half maar een echte.

Ik heb fijne herinneringen aan het huis van mijn opa en oma. Als ik mijn ogen sluit ben ik meteen weer daar. Ik zie de keukentafel voor me, de donkerbruine meubels in de woonkamer, de geur van de hal die ik niet kan beschrijven maar nooit meer zal vergeten. De eetkamer waar ik met mijn opa en oma aardappelen met sperzieboontjes en nootmuskaat at, zelfs toen ik al lang volwassen was.

Ik praatte altijd graag met mijn opa. “Hoe is het prul”, zei hij dan. En dan hadden we het over vanalles. Ik weet dat hij altijd graag wilde leren tekenen en cursussen heeft gevolgd om het beter te leren. Toen ik op de kunstacademie werd aangenomen hadden we het ook vaak over kunst en creatief bezig zijn. Hij was altijd trots op wat ik deed, dit zei hij niet maar dat voelde ik aan alles.

Mijn opa was geen man van veel woorden, maar ergens begrepen wij elkaar altijd. Toevallig ben ik ook vernoemd naar mijn opa, met mijn tweede naam.

Helaas heeft mijn opa nooit veel tijd kunnen maken om beter te leren tekenen, want tegen de tijd dat hij er meer tijd voor kreeg werd mijn oma ziek en zorgde hij voor haar. Hierdoor had hij steeds minder tijd voor zijn hobby’s.

Ik heb nu nog steeds een foto van hem op mijn bureau staan. Ik heb het gevoel dat ik, met mijn atelier een droom van mijn opa waar maak. Hij wilde ook altijd creatief bezig zijn, maar dit heeft voor hem nooit echt tot bloei kunnen komen.

Als iets de afgelopen tijd mij heeft duidelijk gemaakt is het wel dat alles altijd aan verandering onderhevig is. En er geen beter moment is dan het nu om je dromen te volgen en te doen waar je gelukkig van wordt.

In de kerstvakantie ben ik veel in mijn atelier geweest, en schilderde ik met een medium dat mij altijd erg gelukkig van maakt: aquarel.

Ik maakte een portret van mijn opa en mij. Om mezelf te herinneren dat alles nu is. En dat mijn opa vast trots over mijn schouder meekijkt met alles wat ik doe.

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.